"به نام یگانه باورم"

"قل یا عبادی الذین اسرفو علی انفسهم، لا تقنطوا من رحمه الله، ان الله یغفر الذنوب جمیعا، انه هو الغفور الرحیم."

"بدان بندگانم که اسراف بر نفس خود کردند، بگو هرگز از رحمت نامنتهای خدا نا امید مباشید، البته خدا همه گناهان شما را خواهد بخشید، که او خدایی بسیار آمرزنده و مهربان است."

                                                                                                                زمر،53

خدایا!

بنده توام، گرچه عاصی و گنهکار‍، گرچه پر غفلت و فراموشی، گرچه مملو از زشتی و پلیدی،... روزی خود مرا آفریدی،... از روحی خدایی در من دمیدی، و سپس پای به جهانی دیگر کشیدی...

آمدم به دنیایی دنی، بر قامت روح کوچک و تنگ، غرقه گشتم در تمناهای رنگ رنگ،
نفس پرستی عنان از کفم ربود، و چشم دل با تیرگیها کور نمود،
سوار بر مرکب جهل شدم، بندگی نکردم و نااهل شدم،

بین تو و دل دیوارها ساختم، و پرده ها انداختم،
محبت دیگری آرام جانم شد، وانچه خود درد بود ندانستم و درمانم شد،
به غیر تو خو گرفتم، وز آنچه بر من نپسندیدی آبرو گرفتم،
آنچه بدان فرمانم دادی رها کردم، بقا را قربانی فنا کردم،

جان از درک حضورت غافل ماند، وز مایه عمر دور و بحاصل ماند،
خانه دل از تباهیها به ویرانی کشید، و از زشتکاریها و طغیان نفس جانم بر لب رسید،...

اکنون...، دستانم تهی است، و پشتم از کوله بار گناه خمیده است، و اندوه و پشیمانی گردی از غم و حسرت بر پیشانی ام نشانده،...
به کدامین امید در درگاهت لب به عذرخواهی بگشایم جز لطف و رحمت بی انتهایت؟...
ای مهربانترین مهربانان!...